۱-      پی­های نواری دو طرفه مشابه پی­های رادیه سوراخدار هستند، لذا بسیاری از محاسبان مقدار نشست مجاز این پی­ها را تا ۱٫۵ اینچ یا حتی تا ۲ اینچ مجاز می­شمارند. این امر باعث می­شود که تنش مجاز زیر پی بیشتری نسبت به پی منفرد یا نواری یک طرفه تحمل کنند.

۲-      میزان بلندشدگی این نوع پی­ها نسبت به پی­های منفرد بسیار کمتر است و در پی نواری دوطرفه تمام فونداسیون با یکدیگر عمل می­کنند و در بیشتر مواقع فاقد بلندشدگی در پی می­باشیم.

۳-      با توجه به اینکه عملکرد پی نواری به صورت یکپارچه می­باشد لذا نیازی به اجرای شناژ (جز در موارد خاص بنا به نظر محاسب) در فونداسیون وجود ندارد.

۴-      پی­های نواری دو طرفه نشست­های نامتقارن بسیار کمتری به نسبت پی منفرد یا پی نواری یک طرفه تحمل می­کنند.

۵-      قالب­بندی پی­های نواری بسیار ساده بوده و فضاهای خالی بین پی­ها فضاهای مناسبی برای تاسیسات و یا مخازن و غیره را بوجود می­آورند.

۶-   با توجه به اینکه آرماتورهای پی­های نواری در یک جهت اصلی قرار دارد، لذا نسبت به پی­های گسترده آرماتور کمتری مصرف
می­کنند.

طبق بند ۹-۱۷-۵-۲ مبحث ۹ مقررات ملی ساختمان در پی­های نواری مقدار نسبت آرماتور در ناحیه کششی نباید از ۰٫۲۵ درصد کمتر اختیار شود، مگر آنکه آرماتور به کار رفته به اندازه یک سوم بیشتر از آرماتور تعیین شده در محاسبات باشد. در حالت اخیر این نسبت نمی­تواند کمتر از ۰٫۱۵ درصد اختیار شود. با توجه به اینکه جهت لنگر در پی­های نواری در ترکیب بارهای مختلف تغییر می­کند لذا مقدار آرماتور حداقل هم در پایین و هم در بالا رعایت می­شود. برای به دست آوردن آرماتور طولی حداقل در پی نواری از رابطه زیر می­توان استفاده کرد.

As=0.0025.h.S

در این رابطه As سطح مقطع آرماتور موردنظر که حداقل از شماره ۱۰ است، h ارتفاع کل فونداسیون و s فاصله محور تا محور آرماتورها که طبق بند ۹-۱۷-۵-۳ مبحث ۹ مقررات ملی ساختمان حداقل ۱۰۰ و حداکثر ۳۵۰ میلیمتر می­باشد.