۱- پیهای نواری دو طرفه مشابه پیهای رادیه سوراخدار هستند، لذا بسیاری از محاسبان مقدار نشست مجاز این پیها را تا ۱٫۵ اینچ یا حتی تا ۲ اینچ مجاز میشمارند. این امر باعث میشود که تنش مجاز زیر پی بیشتری نسبت به پی منفرد یا نواری یک طرفه تحمل کنند.
۲- میزان بلندشدگی این نوع پیها نسبت به پیهای منفرد بسیار کمتر است و در پی نواری دوطرفه تمام فونداسیون با یکدیگر عمل میکنند و در بیشتر مواقع فاقد بلندشدگی در پی میباشیم.
۳- با توجه به اینکه عملکرد پی نواری به صورت یکپارچه میباشد لذا نیازی به اجرای شناژ (جز در موارد خاص بنا به نظر محاسب) در فونداسیون وجود ندارد.
۴- پیهای نواری دو طرفه نشستهای نامتقارن بسیار کمتری به نسبت پی منفرد یا پی نواری یک طرفه تحمل میکنند.
۵- قالببندی پیهای نواری بسیار ساده بوده و فضاهای خالی بین پیها فضاهای مناسبی برای تاسیسات و یا مخازن و غیره را بوجود میآورند.
۶- با توجه به اینکه آرماتورهای پیهای نواری در یک جهت اصلی قرار دارد، لذا نسبت به پیهای گسترده آرماتور کمتری مصرف
میکنند.
طبق بند ۹-۱۷-۵-۲ مبحث ۹ مقررات ملی ساختمان در پیهای نواری مقدار نسبت آرماتور در ناحیه کششی نباید از ۰٫۲۵ درصد کمتر اختیار شود، مگر آنکه آرماتور به کار رفته به اندازه یک سوم بیشتر از آرماتور تعیین شده در محاسبات باشد. در حالت اخیر این نسبت نمیتواند کمتر از ۰٫۱۵ درصد اختیار شود. با توجه به اینکه جهت لنگر در پیهای نواری در ترکیب بارهای مختلف تغییر میکند لذا مقدار آرماتور حداقل هم در پایین و هم در بالا رعایت میشود. برای به دست آوردن آرماتور طولی حداقل در پی نواری از رابطه زیر میتوان استفاده کرد.
As=0.0025.h.S
در این رابطه As سطح مقطع آرماتور موردنظر که حداقل از شماره ۱۰ است، h ارتفاع کل فونداسیون و s فاصله محور تا محور آرماتورها که طبق بند ۹-۱۷-۵-۳ مبحث ۹ مقررات ملی ساختمان حداقل ۱۰۰ و حداکثر ۳۵۰ میلیمتر میباشد.
لطفا صبر کنید ...
